Nederland
The Netherlands Walburchten Walburchten vormen het oudste type middeleeuws kasteel (10de - 12de eeuw). Ze worden gekenmerkt door een aarden wal met een begeleidende droge of natte gracht en soms nog een lagere buitenwal. De wal droeg een palissade of (natuur)stenen ringmuur. Op het binnenterrein stonden de gebouwen in hout of steen voor permanente bewoning. Het poortgebouw speelde een centrale rol. In vlak terrein hebben walburchten in de regel een ronde of ovale vorm. In heuvelachtig gebied kan de wal zich beperken tot het isoleren van een plateaurand of heuveluitloper (éperon). Fraaie voorbeelden zijn de Duno bij Oosterbeek (10de eeuw) en de Huneborg bij Ootmarsum (12de eeuw). De walburcht moet onderscheiden worden van de collectieve (vlucht)burgen langs de kust uit de Vikingtijd en van de vroeg omwalde (pre-)stedelijke nederzettingen, die ook wel walburgen worden genoemd. Walburchten: Beek; Nijkerk (Appel); Oosterbeek-Heveadorp (Duno); Ootmarsum (Huneborg); Uddel (Hunneschans); Vlodrop-Station (Roode Beek)
